Ironman Suisse

compétition de triathlon

L'Ironman Suisse est une compétition de triathlon longue distance créée en 1997 et qui se tient à Thoune en Suisse. Compétition qualificative pour le championnat du monde d'Ironman à Kona (Hawaï), elle se déroule annuellement au mois de juillet. L’Ironman Suisse prend la suite d'anciennes compétitions sur longue distance, le Swiss Triathlon et l'Euroman Zurich.

Ironman Suisse
Description de l'image LogoIMSuisse.png.
Généralités
Sport Triathlon
Création 1997
Organisateur(s) World Triathlon Corporation
Catégorie International
Périodicité Annuelle
Statut des participants Professionnels et amateurs
Distance pictogramme d'un nageur 3,8 km
pictogramme d'un cycliste 180,2 km
pictogramme d'un coureur 42,195 km

Palmarès
Plus titré(s) masculin Ronnie Schildknecht (9)
féminin Daniela Ryf (4)

Histoire modifier

Localisation de l'épreuve depuis 1997

1983-1985 : Swiss Triathlon modifier

En , René Friedli, graphiste à Zurich fait partie des premiers européens avec Detlef Kühnel et Manuel Debus à participer à l'Ironman d'Hawaï. Il le termine en 12 h 57 min 11 s. En 1983, le , il organise et met en œuvre le premier triathlon longue distance en Suisse qui est le second événement européen après le triathlon international de Nice, organisé par la société américaine IMG en . 66 triathlètes passent la ligne d'arrivée du Swiss Triathlon de cette première édition. En 1984 et 1985 l'épreuve est de nouveau organisée avec près de 1 000 inscrits pour chaque édition. Carl Kupferschmid triathlète suisse qui est le tout premier européen à monter sur la troisième marche du podium de l'Ironman d'Hawaï, face à une domination exclusivement américaine, remporte les trois éditions de cette compétition. En 1986, l'édition est annulée par manque de participation, la concurrence d'une autre compétition, la Trans Swiss Triathlon ayant réduit le nombre de participants à l'épreuve de Zurich[1].

1995-1996 : Euroman Zurich modifier

Peter Boll, triathlète et un des fondateurs de la Fédération suisse de triathlon, ainsi que Martin Koller, son premier entraineur, organisent sous le nom d'« Euroman Zurich » une nouvelle compétition sur distance Ironman et pour la première fois, celle-ci attribue des places qualificatives (slot) pour le championnat du monde à Hawaï. 25 slots sont attribués aux triathlètes en tête de leur groupe d'âge. Pour la seconde édition de cette épreuve, 40 slots sont attribués. L'épreuve est retransmise sur Eurosport et Mark Allen est un des commentateurs de l'épreuve. Une épreuve sur courte distance est également organisée le même jour. Peter Boll et Martin Koller qui ont fondé en 1995 BK Sport Promotions AG, font l’acquisition fin 1996 de la licence Ironman auprès de la World Triathlon Corporation. L'Euroman Zurich devient alors l'Ironman Suisse.

Depuis 1997 : Ironman Suisse modifier

Le , l'événement se déroule pour la première fois sous le nom d'Ironman Suisse (Ironman Switzerland) et offre des primes globales de 60 000 dollars. De nombreux triathlètes professionnels internationaux sont au départ de cette première édition, tels Alexandre Taubert, vainqueur des deux éditions de l'Euroman, Wolfgang Dittrich, troisième à Hawaïen 1993, le champion du monde de duathlon 1994, Normann Stadler qui fait ses débuts sur Ironman, Scott Tinley gagnant à Hawaï en 1982 et 1985, Tim DeBoom et Uwe Widmann à leur début. Chez les femmes, la vainqueur de l'Ironman Europe à Roth, Ute Mückel, la vainqueur de l'Ironman Japon en 1995 et 1996, Heather Fuhr, Ariane Gutknecht et l'Australienne Robyn Roocke sont les favorites. Au total, 740 triathlètes s'affrontent pour un places qualificatives et les primes très élevées[2].

En 2006 les organisateurs poursuivent le développement de la manifestation et s’adjoignent les services de Kurt Denk, initiateur et coorganisateur de l'Ironman Allemagne depuis 1995. En 2007, BK Sport Promotion implante un Ironman 70.3 à Rapperswil-Jona[3]. En 2008, la World Triathlon Corporation (WTC) est rachetée par le fonds d'investissement Private Equity[4] et modifie sa stratégie de développement par le rachat et l’intégration des licenciés dans sa structure d'organisation. La société fondée par Peter Boll et Martin Koller est rachetée et l’organisation est prise en charge par la WTC[5].

Un nombre record de participants à l'Ironman Suisse est atteint en 2014, même si le nombre de slots est ramené à 40 et les primes globales à 50 000 dollars américains, la compétition attire toujours un grand nombre de triathlètes internationaux[6]. En 2016 lors de la 20e édition, le Suisse Ronnie Schildknecht remporte pour la neuvième fois consécutive l’épreuve et établit un record et une première mondiale.

2021 : nouveau site modifier

Après plus de 23 ans sur le site de Zurich, l'Ironman Suisse s'installe dans le canton de Berne à Thoune. La première édition qui se déroule le 21 juillet 2021 connait un large succès. Les courses masculines et féminines réunissent un plateau de très haut niveau. Le cadre exceptionnel et la beauté des paysages le long des parcours permettant une première de grande qualité qui pérennise l'installation de la compétition dans ce nouvel environnement[7].

Palmarès modifier

Palmarès - Hommes
Année   Temps   Temps   Temps
2023   Jan van Berkel -4- h 5 min 1 s   Leonard Arnold h 7 min 13 s   Andrea Salvisberg h 10 min 24 s
2021   Jan van Berkel -3- h 39 min 40 s   Joe Skipper h 41 min 6 s   Ruedi Wild h 49 min 34 s
2019   Jan van Berkel -2- h 17 min 4 s   Sven Riderer h 24 min 7 s   Cyril Viennot h 31 min 3 s
2018   Jan van Berkel -1- h 9 min 18 s   David Pleše h 13 min 27 s   Cameron Wurf h 14 min 13 s
2017   Nicholas Kastelein h 13 min 28 s   Ruedi Wild h 20 min 37 s   Jan van Berkel h 26 min 51 s
2016   Ronnie Schildknecht -9- h 17 min 4 s   Timo Bracht h 24 min 13 s   Jan van Berkel h 29 min 12 s
2015   Ronnie Schildknecht -8- h 21 min 19 s   Jan van Berkel h 28 min 57 s   Alessandro Degasperi h 31 min 36 s
2014   Boris Stein h 33 min 2 s   David Pleše h 34 min 13 s   Marek Jaskółka h 40 min 40 s
2013   Ronnie Schildknecht -7- h 33 min 39 s   Iván Raña h 40 min 55 s   Per Bittner h 46 min 23 s
2012   Ronnie Schildknecht -6- h 17 min 13 s   Jan van Berkel h 32 min 27 s   Mathias Hecht h 42 min 8 s
2011   Ronnie Schildknecht -5- h 19 min 51 s   Clemente Alonso h 27 min 56 s   Mathias Hecht h 30 min 26 s
2010   Ronnie Schildknecht -4- h 12 min 40 s   Swen Sundberg h 29 min 18 s   Mike Aigroz h 34 min 24 s
2009   Ronnie Schildknecht -3- h 20 min 0 s   Stefan Riesen h 31 min 10 s   Torsten Abel h 36 min 38 s
2008   Ronnie Schildknecht -2- h 16 min 5 s   Stefan Riesen h 32 min 10 s   Frank Vytrisal h 40 min 53 s
2007   Ronnie Schildknecht -1- h 25 min 0 s   Mathias Hecht h 32 min 48 s   József Major h 40 min 3 s
2006   Stefan Riesen h 16 min 50 s   Mathias Hecht h 26 min 1 s   Gerrit Schellens h 30 min 1 s
2005   Christoph Mauch h 21 min 50 s   Olivier Bernhard h 29 min 49 s   Mitchell Anderson h 36 min 28 s
2004   Olivier Bernhard -5- h 16 min 6 s   Normann Stadler h 21 min 24 s   Christoph Mauch h 32 min 31 s
2003   Olivier Bernhard -4- h 27 min 5 s   Stefan Riesen h 31 min 0 s   Christoph Mauch h 36 min 42 s
2002   Olivier Bernhard -3- h 33 min 0 s   Christoph Mauch h 40 min 8 s   René Rovera h 43 min 8 s
2001   Péter Kropkó -2- h 29 min 49 s   Christoph Mauch h 33 min 15 s   Stefan Riesen h 40 min 39 s
2000   Olivier Bernhard -2- h 12 min 27 s   Péter Kropkó h 21 min 5 s   Paul Kemper h 25 min 41 s
1999   Péter Kropkó -1- h 32 min 51 s   Olivier Bernhard h 35 min 52 s   Rolf Lautenbacher h 48 min 16 s
1998   Olivier Bernhard -1- h 23 min 7 s   Christophe Buquet h 30 min 51 s   Péter Kropkó h 33 min 14 s
1997   Pierre-Alain Frossard h 30 min 23 s   Alexander Taubert h 32 min 28 s   Dirk Van Gossum h 42 min 24 s
Palmarès - Femmes
Année   Temps   Temps   Temps
2022   Daniela Ryf -4- h 59 min 4 s   Alexandra Tondeur h 25 min 58 s   Heini Hartikainen h 27 min 0 s
2021   Daniela Ryf -3- h 32 min 35 s   Petra Eggenschwiler h 8 min 43 s   Kristin Liepold h 10 min 24 s
2018   Kaisa Sali h 6 min 1 s   Skye Moench h 14 min 36 s   Annabel Luxford h 16 min 55 s
2017   Céline Schärer h 38 min 2 s   Tine Holst h 37 min 44 s   Martina Kunz h 40 min 8 s
2016   Daniela Ryf -2- h 51 min 50 s   Emma Bilham h 21 min 48 s   Michaela Herlbauer h 28 min 12 s
2015   Beth Gerdes h 21 min 5 s   Mary Beth Ellis h 26 min 37 s   Mareen Hufe h 35 min 26 s
2014   Daniela Ryf -1- h 13 min 30 s   Natascha Badmann h 28 min 37 s   Sonja Tajsich h 29 min 15 s
2013   Anja Beranek h 21 min 31 s   Céline Schärer h 28 min 28 s   Erika Csomor h 33 min 17 s
2012   Erika Csomor h 20 min 16 s   Bella Bayliss h 25 min 54 s   Simone Brändli h 30 min 58 s
2011   Karin Thürig -3- h 3 min 26 s   Amy Marsh h 11 min 36 s   Erika Csomor h 36 min 59 s
2010   Karin Thürig -2- h 0 min 4 s   Heleen bij de Vaate h 23 min 50 s   Monika Lehmann h 28 min 25 s
2009   Sibylle Matter -2- h 14 min 35 s   Monika Lehmann h 25 min 5 s   Lisbeth Kristensen h 25 min 37 s
2008   Sibylle Matter -1- h 30 min 12 s   Kathrin Pätzold h 35 min 5 s   Caroline Steffen h 37 min 24 s
2007   Rebecca Preston -2- h 20 min 43 s   Sibylle Matter h 26 min 6 s   Alison Fitch h 31 min 47 s
2006   Rebecca Preston -1- h 24 min 18 s   Nicole Klingler h 36 min 18 s   Michaela Giger h 53 min 47 s
2005   Karin Thürig -1- h 10 min 54 s   Ewa Dederko h 44 min 38 s   Martina Lang 10 h 2 min 11 s
2004   Yvonne Krömker h 31 min 1 s   Wenke Kujala h 34 min 24 s   Sonja Tajsich h 36 min 51 s
2003   Ariane Gutknecht h 39 min 48 s   Yvonne Krömker h 42 min 46 s   Ute Mückel h 47 min 37 s
2002   Beth Zinkand h 39 min 50 s   Jane Fardell h 45 min 14 s   Ariane Gutknecht h 57 min 5 s
2001   Silvia Vaupel h 55 min 44 s   Angela Milne h 57 min 46 s   Ariane Gutknecht h 58 min 27 s
2000   Tara-Lee Marshall h 15 min 54 s   Robyn Roocke h 26 min 23 s   Ariane Gutknecht h 28 min 9 s
1999   Dolorita Fuchs-Gerber h 46 min 42 s   Tara-Lee Marshall h 52 min 17 s   Louise Davoren h 57 min 3 s
1998   Heather Fuhr h 29 min 35 s   Ariane Gutknecht h 49 min 18 s   Barbara Buenahora h 58 min 26 s
1997   Ute Mückel h 32 min 48 s   Ariane Gutknecht h 51 min 21 s   Heather Fuhr 10 h 1 min 53 s

Parcours modifier

Notes et références modifier

  1. (de) « Ziel Ironman » [PDF].
  2. (de) « Bericht Ironman Switzerland 1997 », sur Swiss Triathlon.
  3. (de) « Die eiserne Herausforderung weiter im Trend », sur Neue Zürcher Zeitung, .
  4. (en) Dan Empfield, « WTC sold to private equity firm », sur slowtwitch.com, septemnre 2008.
  5. (de) BK Sportpromotion, Medienmitteilung, « Swiss Triathlon - Führungswechsel bei BK Sportpromotion AG in Schlieren/Zürich » [archive du ], sur swisstriathlon.ch, .
  6. (en) « Punkte - und Preisgeldverteilung für Profi-Triathleten », sur www.ironman.com.
  7. Alex, « Ironman Switzerland : de la joaillerie suisse à Thun », sur trimax-mag.com, (consulté le ).

Voir aussi modifier

Articles connexes modifier

Lien externe modifier

(en) Site officiel